ENTRE BESTAS E BURROS

http://www.farodevigo.es/sociedad-cultura/2011/04/15/suspendidos-curros-groba-obligar-xunta-colocar-microchips-caballos/536171.html
http://www.lavozdegalicia.es/vigo/2011/04/15/0003_201104V15C9991.htm

ENTRE BESTAS E BURROS

Hai uns meses presentouse en Francia un pequeño libro que en moi pouco tempo pasou a ser un dos máis vendidos en toda Europa. Stéphane Hessel publica Indignezvous, que foi  traducido ao galego por Fernando Moreiras e publicado cun prólogo de Manolo Rivas co titulo de Indígnate pola editorial  Factoría K. O vello Hessel con  96 anos, que participara no 1948 na redacción da Declaración Universal dos dereitos Humanos fai unha chamada a xuventude para que non fique parada ante a desfeita que se está a producir neste mundo globalizado que vai rematando con todo.

Traio esta cita ao comezo de este artigo para manifestar a nosa indignación, por unha banda,  e a nosa solidariedade pola outra. A indignación polo que se está a facer cos nosos Cabalos Ceibes do Monte, coas burras, bestas ou cabalos montesíos que milenariamente veñen poboando os nosos montes e que tantos servizos nos veñen prestando ao longo dos séculos, moitas das veces sen decatarnos, e que, a pesares dos malos tempos, das tempestades, nevaradas, fríos e calores, lumes e contaminacións e agresións varias, seguen aí, no seu lugar, o monte, co seu maino e sofrido existir grazas aos esforzos dun fato de homes e mulleres que resisten e manteñen viva a ancestral testemuña que lles legaron os seus devanceiros, os nosos antepasados. Indignado por que unha administración que non sabe administrar e tenta utilizar o DOG para rematar co que, en teoría, debería protexer e coidar. Pór nun papel, nun DOG, un decreto e logo mandar unha orde, sen baixar de San Caetano ao pé dos nosos montes a falar coa xente nosa, cos que de verdade fan País e manteñen as cousas no seu sitio, é moi fácil. Así non se arranxa nada. Así rematamos con todo, que parece ser que ese é o destino final e  fin último do Decreto Equino. Converter os Cabalos Ceibes en cabalos presos, mansos, encortellados e sumisos, como o pobo galego que se deixa ir na man dos ineptos que nos gobernan. ¡Indígnádevos¡ tedes toda a razón para facelo e ademais eu diría Rebeládevos contra unha lei que non está feita para axudar e arranxar problemas, se non que crea máis e vai levar  a extinción dun animal que é un patrimonio Universal Galego. Especie Galega en perigo de extinción que vai desaparecer dos nosos monte con todo o que eso significa e que parece que é o que queren,  ao aplicar ese Decreto Equino feito para resolver un  problema dun xeito errado,  mal plantexado. Aclararemos a situación cunha breve explicación:

Si un propietario ten nos montes da Groba ou do Galiñeiro, por pór un exemplo, un par de burras do monte, e ten a sorte de que lle paríran as dúas e chega ao curro con dúas crías femias que quere deixar coas nais para que se perpetúe a especie, ten que dispór nise intre de 200 € para os microchips, máis o seguro obligatorio da asociación e a cota da mesma, así como os gastos derivados da desinsección e desparasitación dos animais. Non contamos o traballo e o esforzo para xuntalos e marcalos, nen os gastos de andar todo o ano a vixiar que non baixen as veigas ou se metan en lugares non permitidos.(Esto daría para falar con calma noutro artigo dos porques de cada cousa.)  Non chegarían 500 € para manter no monte aos catro animais que, se pola contra,  se as crías fosen machos e se venderan ao bo prezo non darían máis de 100 € poas dúas. Quero esto dicir que son máis os gastos que os beneficios; son máis as trabas e dificultades que as posibles satisfacións que pode producir manter no monte un animal que presta un servicio á comunidade en xeral, mantendo o mato e cumprindo unha función ecolóxica que non se pode tasar en euros, pois a nai natureza non pode ser utilizada como mercaduría ao dispór duns interese ou de outros.

Nas serras do Val Miñor existe unha asociación exemplar que debería ser catalogada como BIC, Ben de Interese Cultural Galego. Sen animo de lucro e co único obxectivo de manter viva a nosa tradición dos Curros de Cabalos e os propios cabalos Ceibes de Pura Raza Galega, na súa maioría. Esta  Asociación de Gandeiros de Cabalos do Monte da Groba, non busca beneficios económicos, que non se desprezan se os houbera,  e agrupa aos gandeiros ou propietarios, diría eu, que manteñen con moito esforzo como acabamos de explicar un animal que se non fora por eles desaparecería en moi pouco tempo dos nosos montes. Deixar que esto ocurra poñendo máis dificultades ás xa existentes, engadindo burocracia e custos inasumibles é un grave erro da administración que temos que axudar a correxir.

A sociedade civil parece que temos que ir por diante da administración e a contra.

Hai solucións para resolver os problemas que producen os Cabalos Ceibes; hai que protexer a unha especie en perigo de extinción; hai que valorar os recursos e patrimonio tradicionais na súa xusta medida e incentivar mediante medidas de protección e axudas reais a pervivencia dos cabalos nos nosos montes. Non só en espazos pechados e en rexime de gando produtivo, se non que os animais salvaxes tamén teñen dereitos, eles estaban aí hai moito tempo e temos qu conxugar a súa existencia co a explotación racional dos recursos do monte.

A nosa solidaridade  cos propietarios dos cabalos do monte do Val Miñor e o noso apoio a tódalas mediads que axuden a resolver os problemas , non as que crean outros e enrarecen o ambiente.