GRACIAS COMUNIDADE DE MONTES DE MONTEFERRO POR
DESEUCALIPTAR O MONTE
Estes días está saíndo na prensa e en redes sociais unha alarma pola tala
que a Comunidade de Montes de Monteferro está a facer na cara sur do monte e
que, como toda a península de Monteferro, é visible dende lonxe . Esa alarma
segundo as novas é porque se esta
talando o monte a matarrasa nunha área dunhas catro hectareas nas que había
eucaliptos e acacias negras. Hai un feixe de leis que se poden nomear nas que
habería algún tipo de competencia no tema:
. Lei 10/1995, de Ordenación do Territorio de Galicia (um 2018)
. Lei 2/2016, do Solo de Galicia (um 2019) e o seu Regulamento (Decreto
146/2016) (um 2019)
. Lei 22/1988, de Costas (um 2015) e o seu Regulamento Xeral (RD 816/2014)
(um 2017) - (ES)
. Lei 7/2017, de Montes de Galicia (um 2019).
. Lei 3/2007, de Incendios Forestais de Galicia (um 2019.12.27).
. Lei 7/2008, de Protección da
Paisaxe de Galicia (um 2019)
. Lei 5/2016, do Patrimonio Cultural de Galicia (um 2019)
. Lei 5/2019, do Patrimonio Natural e da Biodiversidade de Galicia (um
2019)
. Lei 1/1995, de Protección Ambiental de Galicia (um 2019)
. Lei
21/2013, de Avaliación Ambiental (um 2018) - (ES)
e algunha máis que seguro se nos esquece.
Sendo isto verdade temos que dicir que Monteferro é un lugar especial
para os habitantes do Val de Miñor e mesmo para a toda a ría de Vigo, por estar
na boca de entrada da ría, e nomeadamente para os veciños do concello de Nigrán
e particularmente para os de Panxón,
lexitimos donos do monte. Estes veciños,como noutras parroquias de Nigrán e do
país, teñen o monte en propiedade e xestionado por unha comunidade de montes
que se rexe por unha xunta directiva . Non é descoñecido para os veciños e o
público en xeral a historia recente do monte e a grande conflitividade que
existiu pola mala xestión e o conflito de intereses entre comuneiros e veciños
da contorna que temos e tiñamos unha visión distinta sobre os usos do monte ea
propia xestión. Había quen quería urbanizar todo o monte, construir un hotel,
cafetería, asfaltado de pistas, etc. Coa
mobilización da xente, as protestas e as denuncias, nomeadamente de
Salvemos Monteferro ( que naceu para o que seu nome indica) conseguíuse parar
esa desfeita pero non outras, como a da urbanización da cara leste, a perda dun
xacemento romano interesantísimo e outras que sería longo numerar.
Monteferro é un espazo que ten un encanto especial pola súa ubicación.
Ten un grande interese xeoloxíco , paisaxístico e histórico. O interese natural
está ligado o mar e a súa continuídade coas illas Estelas, a flora mariña e costeira autóctona, e a
fauna que pode albergar estacionalmente e a que subsiste a pesar da presión
antrópica.
Foi fonte de recursos para os veciños de Panxón, fornecendo de toxo e
pouca madeira as cortes, campos e cociñas das casas mariñeiras e labregas dun
Panxón máis ligado á terra e o mar , antes de que chegasen os turístas.
Forneceu tamén de pedra e area os veciños que
facían as súas casas na contorna, e mesmo foi explotada insdustrialmente
a área que se vendía para limpar as
cociñas de ferro con aquelas pedras de lavar que os que somos máis vellos aínda
lembramos nas mans das nosas nais e avoas, que nos mandaban a tenda a mercar cos
estropallos de esparto. Da praia de Arribas Brancas saía esa area. Hai canteiras coma fendas no terreo das que
se sacou lousa, cantos das praias e
pedras de cuarzo e do pouco granito que hai no solpor da península. Foi e é
lugar de homenaxe aos homes do mar co monumento, obra de Gómez Román,
Hoxe temos un monte cheo de eucaliptos,
acacias e algúns piñeiros (cada
vez menos), que chegan a beira do mar e os cantís. Temos unha comunidade de
Montes que ten unha herdanza do que se fixo mal nas anteriores épocas e que ten unha obrigas para manter o monte
dos veciños. Entre as herdanza está esa
mole de edificio horroroso ilegal que
non é nin economicamente nin
urbanisticamente sustentable, e temos unha cidadanía que ve o Monteferro
verde e un lugar onde o mar e a posta do
sol son un tesouro regalado para todos.
Xa é hora de que nos poñamos todas
e todos de acordo, e si queremos
conservar o que lle queda de natural a
Monteferro e os seus outros valores tan apreciados , fagamos algo que ata o de
agora non se fixo e nos poñamos a traballar xuntos para acadar un Monteferro
que sexa a icona do Val de Miñor e o orgullo de todos os veciños de Nigrán.
Dende hai dous anos, cando padecimos ese terrible andazo dos lumes que arrasou os montes da contorna, moitas e
moitos comezamos unha batalla para deseucaliptar os montes e serras miñoráns e
de Vigo. Monteferro no ardeu, pero non
se libra da praga invasora . Que se corten eucaliptos e acacias e se limpe o
monte non nos parece mal. Como xa dixemos están xa nos cantís e case nas
praias. Non nos pareceu ben antes nin nos parece agora a súa presenza en
Monteferro. Eliminalos e sustituílos por
outra árbores sería o ideal a conquerir. O xeito de facelo e os tempos terían
que estar marcados por un Plan Xeral de Sostenibilidade de Monteferro que
habería que desenrolar colaborativamente entre os lexímos propietarios do monte,
representados pola Comunidade de Montes, o Concello de Nigrán e os outros
veciños representados polas organizacións
culturais, medioambientais e ecoloxístas.
Non podemos esquecer a realidade nin a historia, mais temos que avanzar e
usar ese coñecemento para buscar solucións sen deixarnos levar pola paixón ou o
interese partidario ou persoal. Monteferro sen eucaliptos e acacias seguro que
nos chocaría na imaxe que temos del, pero só temos que ver as fotos vellas e
decatarnos de que seguiría sendo belo. Monteferro con outras árbores frondosas,
paseos para camiñar e ver o mar e as postas de sol gozando da paisaxe sería
aínda máis fermoso. Para chegar ata aí
hai que ser conscientes da realidade e de que o monte ten donos e que estes
teñen unha necesidades e obrigas, tamén uns dereitos. Se queremos que o monte
sexa de todas e todos para o seu uso e goce temos que acadar uns consensos nos
que todos se sintan satisfeitos e sobor de todo, ver mundo, moito mundo. Hai
exemplo maravillosos no veciño Portugal e noutras comunidades veciñas , nas que
se conxugan todos ese intereses e se aproveitan os valores engadidos para o
turísmo, veciños e propietarios, armonizando os intereses e traballando en
proxectos comúns.
Que se talen eucaliptos en Monteferro debería aledarnos a todos. O
primeiro paso sería aplaudir a erradicación do eucalipto . O seguinte paso
sería ofrecer axuda para que sexa sustituído por outras especies autóctonas dun
xeito ordenado. Sendo realistas sabemos que a Comunidade de Montes se non ten
axudas non o vai facer soa. Necesita vender árbores para xerar recursos para
manter os seus gastos. Polo tanto non vai querer erradicar os eucaliptos e
acacias, agás que teña algún xeito de compensación ou proxecto que lle cubra as
necesidades de hoxe,; as de mañán terían
que estar nese Plan de Sostenibilidade e non nas do Plan de Xestión ou
Ordenación a que lle obriga a lei.
Agora toca empezar a traballar e a falar. Nós propomos diálogo e colaboración. A partires de aí, todo se andará.
SOS GROBA
Nigrán, 11 de marzo de 2020
Ningún comentario:
Publicar un comentario