OU ESTAMOS TOLOS OU NON ENTENDEMOS NADA DO QUE NOS DEPARA O FUTURO SI SEGUIMOS ACTUANDO DE COSTAS Á NATUREZA

 

OU ESTAMOS TOLOS OU NON ENTENDEMOS NADA DO QUE NOS DEPARA O FUTURO SI SEGUIMOS ACTUANDO DE COSTAS Á NATUREZA

Forestación no Alto da Groba

 

Estase producindo no Alto da Groba a alteración do sistema de breceiras e humedais pola maquinaria que está inicinado os traballos de forestación do,Alto, a menos de 200 m das pozas Negra, Gabiñeira e San Martiño.( que sería por lei o espazo mínimo a protexer) Nun espazo de reproducción do sapo de esporóns e outros anfibios vulnerables: No lugar onde campea a manda máis extensa de garranos da Groba e que se vera desprazada non se sabe para onde.

Un lugar onde o vento e o clima van facer desa plantación un mal negocio, e onde os piñeiros van ocupar os espazos coas mellores vistas da Groba e coa maior extensión de breceiras, agás as da Valga,  pero as máis altas.

Preguntas:

. Que sentido ten plantar piñeiros no lugar máis venteado da Groba onde os refachos van tumbar as árbores. (a historia tenno demostrado, e os mási vellos do lugar así o ratifican)

. Que sentido ten repobar a zona do monte que ten máis e mellores valores ambientais, paisaxísticos  e ecolóxicos?

.Que beneficio saca a CMMVMMC de Belesar destruíndo o mellor e máis valioso patrimonio natural que ten?

. Que necesidade ten a CMMVMMC de Belesar de forestar unha zona que nunca foi forestada por antieconómica e por ser o lugar de campeo da maior grea de garranos da Groba, vacas e ovellas?

. Onde van a ir os garranos que teñen esa zona como habitát?

. Que vai pasar co sapo de esporóns pelobates cultripes que está en perigo de extinción e que ten esa zona da Groba como luagar de reproducción.

. Que opina a Consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia?

. Que opina o Instituto de Estudos do Territorio?

. En que se basa a Consellería de Medio Rural para permitir esta actuación nese espazo concreto con eses valores ambientais e paisaxísticos?

     Ou estamos todos tolos ou non se entende nada.

As CCMMVVMC son entidades propias do noso país, e un valor a defender e protexer ante os moitos ataques que están sufrindo por parte de intereses empresariais e a propia Xunta de Galicia co DOG e as leis que tentan coutar a súa autonomía. Nós somos os primeiros en defender a súa autonomía e o dereito dos comuneiros a xestionar e aproveitar os seus montes. Agora ben, tamén somos os primeiros en aconsellar, asesorar e informar para unha mellor xestión deses bens que hai no monte. Tamén hai uns valores ambientais e patrimoniais que hai que protexer e tentar compatibilizar co lexítimo aproveitamento multifuncional do monte. Evitar a confrontación e buscar o xeito de compartir usos e explotacións son vitais para un bo desenrolo multifuncional e o aproveitamento ecosistémico por parte de todos, comuneiros , veciños , turistas e público en xeral. É unha obriga que temos todos a de deixar un mundo mellor ás xeracións futuras, e conservar e preservar os espazos naturais tan degrados por moitos anos de presión e contaminacións de todo tipo. Técnicos de xestión forestal e medioambiental teñen que traballar xuntos para evitar males e poder desenrolar programas de xestión e producción sen entrar en colisión de intereses. É vital o entendemento, xunto con outros factores que nos veñen impostos pola propia evolución do clima e o medio ambiente que nos están avisando que haí que trocar o xeito de relacionarnos co medio. A realidade climática está a imporse por riba das pretensións humanas de desenrolo. Ou é sostible ou non vai ser. Por eso a necesidade de evitar actuacións como esta a que nos estamos a referir. É posible a explotación do monte coa plantación de piñeiros ou outras especies, máis é necesaria a preservación de certos espazos que teñen valores moito máis importantes que os que poidan dar as árbores. Xa sabemos que eses valores custa máis velos se non se coñecen,  pero eso non quita o grande valor que teñen e que o mundo científico certifica .

     Por favor, sentidiño, convivencia e diálogo.

 É necesario polo futuro da Groba e os seus valores ambientais e patrimoniais e, por suposto,  das comunidades de montes e os seus lexítimos donos e usufructuarios.

Protexamos o que hai que protexer e poñamos en producción o monte sen alterar os espazos naturais que así o esixen.

 

Val de Miñor, 12 de febreiro de 2024

PIÑEIROS CORTADOS NA PRAIA DA LADEIRA.BAIONA

Recibimos estes días atrás unha denuncia dunha veciña de Baiona que nos chamou para preguntarnos se sabiamos quen mandara cortar uns piñeiros na zona das dunas da Praia da Ladeira, en Baiona. Non sabemos nada do tema e achegámonos ata alí para ver "in situ" do que no falaba esta veciña.

Atopámonos con varios piñeiros cortados e os restos dos mesmos en varias zonas da zona do areal, sen entender moi ben cales foron as causas para cortar eses piñeiros, que pola localización na que están situados non lle vemos perigo nin estorbo. 

Os piñeiros son parte da flora da zona do areal da praia da Ladeira e axudan a consolidar a area e a formación das dunas, reténdoa coas raizes, axudan a propagación de outras especies vexetais e favorecen a fauna variada, dende insectos, aves e pequenos mamíferos, asemade fornecen de sombras o espazo e fan de barreira dos ventos que veñen do mar. Propáganse por sementes e van ocupando espazos libres no areal formando barras coma a que temos na zona do Campamento. 

Son famosos moitos areais con piñeirais centenarios que aínda non foron ocupados polas urbanizacións costeiras en toda a península e tamén en Galicia. Os máis próximos as nosas praias son os restos que fican en Samil e o gran Camarido de Caminha, onde se poden ver a sucesión de dunas e o piñeirais ocupando unha grande extensión dende a costa ata a ladeira da montaña, hoxe atravesada pola estrada e a vía férrea.

Na Praia da Ladeira,  que sofre a invasión urbana do Campamento, con edificacións disfrazadas de bungalós, con terrazas e pisos sobre bases de formigón, muros de perpiaño e rúas, a area está ocupada e o movemento natural vese obstaculizado polos "obxectos" fabricados polo home. Aínda así os piñeiros que fican fóra do recinto e mesmo algúns de dentro do mesmo, amósannos como foi evolucionando o areal e a barra da Ladeira.  Toda a Foz do Miñor se ve intervida pola urbanización dos últimos 50 anos e como os movementos naturais, de cando en vez nos amosan que as marismas e os areais son parte da costa e están sometidos  as regras da natureza , por moito que nos queiramos construír onde non deberíamos.

Inundacións e erosións forman parte do movemento natural dos areais e das marismas. Son espazos que deberíamos coidar e ver con outros ollos distintos aos dos últimos anos nos que tentamos utilizar eses espazos para usos urbanos, construíndo e edificando, ocupando de distintos xeitos o que nunca deberíamos ter ocupado. Hoxe o chamado cambio climático debería facernos reflexionar e tentar parar, no posible, este cambio e devolverlle á natureza o que é dela, sen que isto signifique que non poidamos gozar dela, mais doutro xeito máis respectuoso.

Non sabemos quen mandou cortar esas árbores. Consideramos que non foi unha boa idea e que ese traballo deberíase ter investido en arrincar a cortadeira, herba da Pampa, Cortadeira selloana, e a unlla de gato, herba do coitelo o Carpobrotus edulis que hai nas dunas, que son plantas invasoras que si son un perigo para o desenrolo natural dos areais da Ladeira. Os piñeiros se ocupan todo o espazo do areal superior estarán facendo o que levan facendo dende hai milleiros de anos e non son un problema nin para o turismo nin para a praia. O problema da Ladeira esta no Campamento, camping ou urbanización de bungalós que ocupa e destrúe o espazo natural e segue a modificar a evolución natural dese fermoso espazo do Val do Miñor.

 

OUTRA MÁIS!

 

Pasamos do NUNCA MÁIS a OUTRA MÁIS!

Este país noso ten unha capacidade de resilencia que esta no límite. Non sei si a xente é consciente do que nos ven enriba nas próximas datas. A contaminación das nosas praias con "unhas boliñas de plástico" é para a Xunta de Galicia un suceso menor que hai que tapar, como pasou no seu intre co PRESTIGE, escondendo o problema e minorizando os efectos ocultando información e, o que é aínda pior, producindo información non veraz e/ou enganando. Son mestres especializados niso e cádralles que están en campaña electoral e non vaia ser que se lles escape algún voto polo camiño.

O medio ambiente e a contaminación van ligados e para a Xunta de Galicia o que importa non é precisamente que melloren as condicións doas nosas praiae e mares, dos montes e serras, ríos e humedais. Levan anos sen ampliar a Rede Natura e sen protexer os espazos de interese natural. Teñen outros intereses maiores, de aí que toda a lexislación que se leva feito neste últimos anos sexa fume e néboa que non deixa ver a realidade, e si esta lexislación nalgún caso protexe aquelo que hai que protexer e resulta unha pexa para facer calquera intervención industrial, sexa do tipo que sexa, facemos outra lei e abrimoslle a porta aos depredadores do medio ambiente nun pretendido interese superior, nos postos de traballo, da economía verde e transición enerxética.

Agora, despois  de mareas negras e outras contaminacións,  temos outra vaga contaminante de efectos dificiles de valorar a curto prazo pola súa propia orixe e composición. Está é transparente e minúscula, pódese agochar entre as areas da praia como pequena boliñas que parecen graos de sílice, máis ou menos perceptibles cando se dispersan e non aparecen masivamente en sacos ou grupos grandes.

Onte na Praia da Madorra poidemos ver como, en toda a súa extensión,  habia boliñas de " ainda non sabemos ben de que" entre as algas, areas e cunchas. Había que agacharse e mirar con deteñimento para velas, pero estaban alí, igual que un grupo de voluntarias/os que con moita paciencia e sen medios, ían recollendo esas boliñas. Tivemos un NUNCA MÁIS solidario que tinguíu de bágoas negras moitas rúas e prazas de Galcia en manifestación e nas prais unha marea branca traballando recollendo piche. A XUNTA e o PP falaban de "hilillos de plastilina", mentres os mariñeiros e a cidadanía enchian dornas, barcos, capachos e todo tipo de recipientes dun magma de piche que enzoufou o noso mar e toda a costa. Agora temos OUTRA MÁIS invisible, máis mimetizada coa area e máis fácil de agochar para opinión pública ( agás cando aparece en sacos ou masivamente concentrada en pozas entre as rochas ou na intermareal).

OUTRA MÁIS e a Xunta de campaña electoral utilizando os medios, enganando OUTRA MÁIS  aos galegos e ao mundo e botandolle a culpa ó goberno central ou cargando a responsabilidade nos concellos. Eles, coma sempre, pasaban por alí e non eran responsables de nada.

Galegos, OUTRA MÁIS  e seguimos aquí aguantando que nos rouben o futuro?

Xa abonda!

HAI QUE PARALOS! HAI QUE BOTALOS! (Ollo, Botalos con B non con V)

En Galiza, NINGUNHA MÁIS!

GAÑAMOS UNHA BATALLA. SEGUIMOS NA LOITA

 

Hai uns días, o 22 de setembro, saíu publicada no DOG sa resolución sobre a Declaración de Impacto Ambiental do Parque Eólico Albariño I. Clave : 2020/0241 na que se resolve formular a declaración de impacto ambiental desfavorable para o proxecto do parque eólico Albariño I. Despois de 15 anos dun longo proceso administrativo, con moitas horas empregadas en reunións, palestras, xornadas, manifestacións, xeiras e visitas a oficinas das distintas administracións, reclamacións e reivindicacións, alegacións múltiples, chegamos a esta publicación no DOG que nos enche de ledicia por unha banda, e de carraxe por outra.

Antes de nada, e despois dunhas horas de reflexión e análise, temos que facer memoria e lembrarnos dos compañeiros de esta longa loita que xa non están con nós, e que neste día de celebración estarían moi ledos. Vai por eles e a súa memoria esta vitoria parcial, esta batalla gañada. Aló onde se atopen estamos certos que hoxe botarán un sorriso ledo e erguerán as botellas das súas cervexas para brindar con nós por este éxito. Xosé Reigosa, Paco de Pinzás, Alfonso Soliño, Enrique Romasanta. Vai por vós e na vosa memoria. E , grazas compañeiros por non desfalecer nos peores intres desta longa loita e pola entrega e o exemplo dado, cada un dende distintas áreas e tarefas. A vosa memoria seguirá a empurrarnos para non parar nin dar un paso atrás.

Tamén é o intre de dar as grazas ás compañeiras e compañeiros que dende a gran diversidade de colectivos dun xeito ou de outro, foron colaborando e apoiando esta longa loita. Esta vitoria nesta batalla é un logro da suma de esforzos, é unha vitoria colectiva, común, das xentes que non se arredan e que , cada un co seu gran de area, sumou para chegar ata aquí. Grazas a todas e todos. Unidos venceremos.

A xente  descoñece o que no seu nome algúns políticos e empresarios fan, destruíndo valores patrimoniais que non nos pertencen e que non teñen prezo, nin falta que lles fai, mais que teñen un grande valor natural e patrimonial que temos que conservar para que este mundo mellore e deixe de empeorar. As xeracións futuras teñen dereito a un mundo mellor. Nós tamén.

Dedicar parte do noso tempo a defensa do común , sen buscar beneficio económico ou rendibilidade política, é unha obriga que algunhas e algúns nos damos como xeito de contribuír a mellora deste mundo, da terra que pisamos e na que moramos, de pagar unha débeda que temos cos nosos devanceiros que nos legaron a memoria, a lingua e todos os saberes que nos fixeron crecer e deambular polo mundo como usufrutuarios dunha natureza que non nos pertence, mais da que si podemos tirar proveito, sen esquecer que para iso hai que coidala e protexela, para que os que veñan despois de nós sigan a gozar dela igual ou mellor que nós.

Gañamos unha batalla, é a primeira frase do encabezamento deste escrito. É a ledicia expresada con orgullo. Mais,  tamén ven despois da lectura demorada da resolución a carraxe.

Cada un dos parágrafos desta resolución non ten desperdicio. A información evidente da que nos fornece súmase a subxacente que aínda é máis valiosa, pois nela advertimos como o nivel de manipulación negativa é moi grande e os intereses empresariais e especulativos están por riba dos interese comúns e da defensa do patrimonio. As contradicións evidentes entre o que di a empresa promotora e a realidade, entre o que defendemos e denunciamos todas e todos os que estamos nesta loita, trátase dun xeito diferente dependendo do organismo que faga o informe. Sendo nalgúns casos baseado na análise da realidade que é obxecto do proxecto, e noutros de consideracións subxectivas, falsas e/ou sen xustificación analítica, virando cara aos intereses da empresa promotora que,  evidentemente, tenta conseguir os seus obxectivos minimizando as posibles afeccións e impactos.

Todo o dito fainos seguir en alerta e a non parar nin a crer que xa gañamos esta loita. Aínda hai moita mentira que denunciar, moita hipocrisía e falsidade que non parará. Hai en tramitación máis proxectos para a Groba que teñen que levar o mesmo camiño que o Albariño I. Pero non será sen o esforzo e o traballo común de moitas e moitos compañeiros e amigos que apoien esta causa. Por nós non a quedar. Imos seguir igual que ata hoxe, e animamos a todos os colectivos que polo país adiante  sofren este mesmo andazo, a que non se deixen enganar. Que sigan na loita e na denuncia. Co apoio de todas e todos acadaremos a vitoria final.

Grazas polo camiño andado,  e grazas por seguirnos no que fica por andar.

SOS GROBA

Val de Miñor, outono de 2022

NON AS MINAS DE LITIO NA SERRA DA ARGA

 Juntem-se a nós sábado na Ponte da Amizade!

💚
No próximo sábado dia 19 de Setembro às 10:00 (11:00 galegas) vamos realizar, na Ponte Internacional da Amizade em Vila Nova de Cerveira, um acto simbólico de união das populações e autarquias das margens do Rio Minho. A acção consistirá no desfraldamento de faixas em sinal de protesto contra o projecto de mineração que o Estado Português pretende implementar na Serra d'Arga e que, a avançar, poderá colocar em risco o desenvolvimento sustentável e o futuro de toda esta região.
A iniciativa do próximo sábado irá decorrer exactamente sobre o Minho, "o rio que nos une", e é co-organizada pelo Movimento SOS Serra d'Arga, pela ANABAM (Asociación Naturalista do Baixo Miño), pelo Centro Social Fuscalho e pela A Jalleira (Asociación Forestal e de Educación Ambiental), com o apoio das autarquias de Vila Nova de Cerveira e Tominho, que se farão representar para uma saudação oficial entre as autarquias vizinhas, e assim manifestar o seu apoio a esta causa.
🙌💪 

QUE PASA CO MEDIO AMBIENTE? CHAN DO CEREIXO

CHAN DO CEREIXO, PISTA PARA TODO

BEIRARRÚAS EN MAÑUFE: ACACIAS PARA DAR SOMBRA?

 Pasou o cinco de xuño, día Mundial do Medio Ambiente, damos un paseo polo noso Val de Miñor e atopamos un feixe de agresión e desfeitas que non sabemos de onde saen, mais si vemos as consecuencias.

CHAN DO CEREIXO: PISTA DE AEROMEODELISMO

 Na Chan do Cereixo hai unha pista de aeromodelismo hai moitos anos. Non sabemos a quen se lle ocurriu a idea, pero nun dos lugares con máis valores naturais e arqueolóxicos que temos no Val de Miñor achanzouse o espazo con maquinaria pesada e fíxose unha pista para que poideran practicar aeromodelismo os que gostan dese deporte. Nada encontra dese deporte, pero si do lugar escollido precisamente por ser lugar e habitat de especies senlleiras e moi sensibles de aves e anfibios e, asemade, grande interese arqueolóxico. Non moi lonxe, a uns cincocentos metros, xa na parroquia de Pinzás, tamén tiveron a idea de facer unha pista para avionetas que nunca foi máis que un proxecto que deturpou o terreo e inzou de carrasco e toxo. A ninguén se lle ocurriú compartir espazo naquel intre? ou é que como é doutro concello e outra comunidade cada quen mira polo seu e fai o que lle peta. Non importaron outros valores arqueolóxicos e biolóxicos e aí están as dúas pistas.

Agora para celebrar o día mundial do Medio Ambiente a alguén debeuselle ocurrir a idea de pechar a pista coa malla metálica e achanzar coa excavadora a zona. Non sabemos si contan ou non cos permisos de patrimonio e de medioambiente, necesarios e perceptivos. Si sabemos que fose como fora, nin é o intre (época de reproducción e cría de aves e anfibios) nin nos parece axeitado sin facer un estudio previo das consecuencias para a fauna e a flora da zona. Si o hai non o coñemos as asociacións que traballamos na zona tanto no patrimonio arqueolóxico como no natural, de feito tivemos coñecemento desta obra hoxe mesmo por un correo do coordinador da Asociación de Herpetología Española que o denuncióu na nosa caixa de correo.
Agardamos a que alguén nos explique ou conteste ás preguntas. Vaia por diante que nont emos nada en contra do aeromodelismo nin dos seus practicantes. Somos dos que pensamos que as cousas ben feitas ben campan, como dicían os vellos, e que sempre se poden buscar solucións no agresivas e respectuosas co medio ambiente.

BEIRARRÚAS EN MAÑUFE: ACACIAS PARA DAR SOMBRA?

Lemos na prensa de hoxe que a Xunta anda acondiconando as beirarrúas desa obra que uns chaman carril bici, outros beirarrúa perigosa e outros... estrada Ramallosa-Gondomar.

https://telemarinas.com/la-xunta-realiza-trabajos-de-desbroce-y-limpieza-en-los-margenes-de-carreteras-de-nigran-y-gondomar/

https://valminortv.com/2020/06/07/a-xunta-realizara-esta-semana-as-rozas-e-limpezas-das-marxes-de-estradas-autonomicas-no-val-minor/

 Xa hai un meses, antes da primavera e do confinamento, denunciamos que (supomos que accidentalmente e sin querer) a empresa que fixo as obras sementou acacias mimosas ó rechear os noiros dende o linde con Nigrán, fronte as Escolas Proval, ata perto da Gasolineira, con terra chea de semente de mimosas. Inzaron e medraron neses noiros, e calquera pode hoxe ver altitude que teñen só nuns meses. Ninguén fixo nada cando aínda era fácil arrincalas, e agora miden máis de tres metros e seguen a medrar e a inzar.
Fálase na nota, que supomos enviou algún gabinete da consellería correspondente,  que se tenta limpar as beirarrúas e marxes das estradas para desbrozar e limpar de especies prirofitas e evitar os perigos de lumes e a súa propagación. Pois parécenos ben, maís que limpen esas acacias (especie pirofita) que sementaron (sin querer) e non só esas herbas que tamén sementaron para "achicar" as beirarrúas e estorbar aos peóns e ciclistas.
O medio ambiente é algo máis que unha foto e unhas verbas. Hai que coidalo todo o ano e non só un día,  e facer pedagoxía para que a cidadanía toda tome conciencia e sexa máis coidadosa e respectuosa. Ante todo as administracións teñen que dar exemplo e facer as cousas mellor. É a súa obriga e responsabilidade e por iso nós facemos este apuntamento, que por outra parte xa fixemos no concello no seu día.
Veremos que nos depara o futuro.
(As fotos das mimosas son de novembro de 2019)